DUCHOWY PRZYJACIEL DZIECKA Z DOMU DZIECKA
„Kto by przyjął jedno takie dziecko w imię moje, Mnie przyjmuje.” (Mt 18, 5)
Duszpasterstwo Dzieci Archidiecezji Poznańskiej przygotowało projekt, w którym chcemy objąć modlitwą i duchowym wsparciem dzieci i młodzież przebywające w Placówkach Opiekuńczo-Wychowawczych.
Jeśli Bóg pozwoli projekt będzie rozszerzony i udostępniony w innych Diecezjach.
DO PROJEKTU DOŁĄCZYŁY W TYM ROKU NOWE PLACÓWKI – DZIECI CZEKAJĄ NA NASZĄ MODLITWĘ!!!
KILKA SŁÓW WSTĘPU – KIM SĄ DZIECI Z DOMÓW DZIECKA
Dlaczego dzieci i młodzież trafiają do placówek opiekuńczo-wychowawczych, zwanych przez nas domami dziecka? Kim oni są? Czy to tylko sieroty?
Kiedy zawodzą lub są nieudolne próby wspierania rodziny przeżywającej kryzys, sąd rodzinny postanawia o ograniczeniu lub pozbawieniu władzy rodzicielskiej, co skutkuje umieszczeniem dziecka w placówce opiekuńczo-wychowawczej. Dla każdego dziecka, nawet tego, które doświadczyło szeroko rozumianej przemocy fizycznej i psychicznej, jest to zawsze wydarzenie traumatyczne. Świat dorosłych, który znało z dnia na dzień zmienia się, staje się wielką niewiadomą.
Trzeba zdać sobie sprawę, że więź, będąca głębokim, trwałym i wzajemnym związkiem emocjonalnym pomiędzy matką/ojcem a dzieckiem, który powstaje w pierwszych latach życia dziecka i prowadzi do poszukiwania bliskości fizycznej służącej do zapewnienia właściwej ochrony dziecku, w przypadku dzieci w placówkach opiekuńczo-wychowawczych jest często więzią „pozabezpieczną”, która kształtuje ich, jako nie wartych uwagi świata i bez poczucia wartości samych siebie.
Zaniedbanie, przemoc seksualna, alkoholizm, przemoc psychiczna, przemoc fizyczna, to często nakładające się doświadczenia wpływające na rozwój dzieci i młodzieży w placówkach opiekuńczo-wychowawczych.
CZEGO POTRZEBA?
Jeśli setki codziennych drobnych doświadczeń ukształtowały tak „pozabezpieczny” sposób postrzegania siebie, dorosłych i świata, to tylko kolejne steki nowych relacji z przewidywalnymi i bezpiecznymi dorosłymi tworzą grunt pod zmianę postrzegania. To prowadzi do tego, aby ci młodzi ludzie uwierzyli, że są ważni, że warto prosić o pomoc, że innym i światu można zaufać.
To co potrzebne najbardziej wychowankom placówek opiekuńczo-wychowawczych to ofiarowanie siebie, swojego czasu, ale jeśli jest go brak, to bezcenna jest ofiara modlitwy za tych młodych ludzi doświadczonych odrzuceniem, brakiem wiary w cokolwiek i pozbawionych marzeń. Modlitwa o dobrych ludzi, którzy pomogą w podnoszeniu poczucia własnej wartości, które bardzo często jest mocno zaniżonego. Modlitwa o realność osób i ich pozytywnych historii, którzy pociągną swoim przykładam ku marzeniom. Modlitwa o dostrzeganie tego, co w życiu ważne, tego by BYĆ a nie MIEĆ, by uwierzyć, jak mówił papież Franciszek, że każdy z nich jest najważniejszym przedsiębiorstwem świata.
ZASADY
Bycie Duchowym Przyjacielem polega na tym, że dana osoba modli się za wyznaczone dziecko przebywające aktualnie w placówce opiekuńczo-wychowawczej na terenie Archidiecezji / Województwa Wielkopolskiego i staje się duchowym przyjacielem tego dziecka.
Nasza modlitwa ma być odpowiedzią na słowa Chrystusa: „Kto by przyjął jedno takie dziecko w imię moje, Mnie przyjmuje” (Mt 18, 5) oraz „Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili” (Mt 25,40). Modlitwa ma towarzyszyć temu dziecku bez względu na to, czy jest nadal w domu dziecka, czy wróciło do swojej rodziny naturalnej, czy już jest w nowej rodzinie – dlatego trwa ona od momentu zgłoszenia do czasu ukończenia przez dziecko 18-tego roku życia, ale Duchowy Przyjaciel może modlić się do końca życia.
W placówkach przebywają także pełnoletni wychowankowie, jeśli Duchowy Przyjaciel zdecyduje się modlić za pełnoletniego wychowanka może to uczynić. Wówczas modlitwa trwa przez 1 rok (od momentu zgłoszenia), ale może trwać przez całe swoje życie.
Wybór należy zaznaczyć w formularzu zgłoszeniowym – ZOSTAŃ PRZYJACIELEM
Projekt nie zakłada poznawania osobistego dzieci. Dziecko zostanie jedynie powiadomione o tym, że ma swojego duchowego przyjaciela.
MODLITWA
Duchowy przyjaciel obowiązkowo modli się codziennie wyznaczoną modlitwą i duchowo towarzyszy dziecku.
Wszechmogący Boże, w Trójcy Jedyny!
Tobie polecam (imię dziecka), którego/której jestem duchowym przyjacielem.
Proszę Cię, miej to dziecko w swojej opiece, udziel mu łaski, aby potrafiło odrzucać zło i stawać po stronie dobra. Niech zawsze odczuwa Twoją ojcowską miłość i bliskość.
Maryjo, która jesteś najlepszą Matką, daj mu czyste serce, ochroń przed egoizmem, naucz prawdziwie kochać i wypełniać wolę Bożą w każdej sytuacji.
Święty Aniele Stróżu, który jesteś jego najwierniejszym przyjacielem danym mu przez Boga, prowadź je drogą ku pełni życia i świętości.
Święty Stanisławie Kostko, patronie dzieci i młodzieży, módl się za nami!
Zachęcamy do dodatkowych praktyk religijnych, m. in. przyjmowania Komunii Świętej, podejmowania postów czy innych modlitw w intencji dziecka.
PATRONI
Święci Aniołowie Stróżowie – są najbliżej każdego z nas i są nam dani przez Boga jako najwierniejsi przyjaciele.
NA ZDJĘCIU PO LEWEJ – Współczesna ikona przedstawiająca postać Anioła Stróża stojącego na kuli ziemskiej z rozchylonymi ramionami, w geście ofiary i modlitwy, za powierzoną sobie duszę. Dusza ta przedstawiona jest tutaj w postaci dziecka ubranego w białą, długą tunikę – symbol niewinności i ze skrzyżowanymi na piersiach dłońmi, w geście modlitewnym. Anioł przedstawiony jest w greckich szatach: białej tunice z ozdobnym pasem symbolizującej czystość i jasno żółtym płaszczu mającym wskazywać na Boże światło i nieustanne przebywanie w Bożej obecności. Niebieskie skrzydła symbolizują jego duchową naturę. Napis АНГЕЛ ХОРОНнТеЛь w języku starocerkiewno – słowiańskim oznacza Anioła Stróża.
Ikona wykonana w pracowni klasztoru Mniszek Benedyktynek w Żarnowcu
Święty Stanisław Kostka – patron dzieci i młodzieży.